به آسمان نگاهم طلوع نکرد خورشید

بجز فروغ نگاهت که بر دلم تابید

کویر تشنه من را کسی نکرد سیراب

بجز کلام بارانیت که بر دلم تابید.

و مهر توست که بر این دل جوانه زده

چنین طراوت سبزی کسی نخواهد دید

به پای مهر تو گر من نثار نمایم جان

 چنان پر کاهی ز خرمنی پاشید .

ز بوی حضور تو جان شد عطر آگین

که شاپرک دل در آن می رقصید

کبوتر دل که بال و پر نداشت

به بال شعر تو اکنون به آسمان کوچید .